زمینه و هدف: بیماریهای قلبی- عروقی یکی از مهمترین دلایل مرگ و میر در سراسر جهان است. سلولهای بنیادی مزانشیمی (MSCs) یکی از متداول ترین منابع در روشهای درمانی مبتنی بر سلول در بازسازی قلب است. روشهای مختلفی برای تمایز سلولهای بنیادی مزانشیمی به سلولهای شبه قلبی وجود دارد، مانند القای ژنتیکی. علاوه بر این استفاده از کشت سه بعدی مانند هیدروژل ها باعث افزایش کارایی تمایز میشود.
روش بررسی: در مطالعه حاضر لنتی ویروسهای حاوی microRNA-1 (miR-1) و میوکاردین (Myocd) بطور همزمان به سلولهای بنیادی مزانشیمی مشتق از چربی موش انتقال یافتند. سه روز پس از القای ژنتیکی، سلولهای بنیادی مزانشیمی ترانسداکت شده به هیدروژل حاوی کیتوزان و کلاژن انتقال یافتند و پس از ۲۱ روز تمایز این سلولها به سلولهای شبه قلبی سنجیده شد. در همین راستا بیان مارکرهای قلبی مانند NK2 homeobox 5 (Nkx2-5), GATA binding protein 4 (Gata4) , troponin T type 2 (Tnnt2) در سطح ژن و پروتئین در هر دو محیط دو بعدی و سه بعدی بررسی شد.
یافته ها: نتایج حاصل از واکنش کمی زنجیره ای پلیمراز در زمان واقعی (qRT-PCR) و ایمونوسیتوشیمی نشان داد که القای همزمان miR-1 و Myocd در سلولهای بنیادی مزانشیمی و به دنبال آن انتقال به محیط هیدروژلی متشکل از کیتوزان/کلاژن باعث افزایش بیان مارکرهای قلبی در هر دو سطح ژن و پروتئین میشود.
نتیجه گیری: استفاده از کشت سه بعدی منجر به بهبود شرایط تمایزی سلولهای بنیادی مزانشیمی و به دنبال آن به دست آوردن سلولهای بالغ تر برای استفاده در پزشکی بازسازی مبتنی بر سلول درمانی میشود.