مقدمه: با توجه به نتایج و خطرات جدی که در زایمان های آغشته به مکونیوم نوزادان را تهدید می کند و با توجه به شیوع بالای سزارین تحقیق حاضر با هدف مقایسه پیامد نوزادان با مایع آمنیوتیک آغشته به مکونیوم در زایمان طبیعی و سزارین انجام شد.مواد و روش¬ها: مطالعه حاضر به روش مقطعی-تحلیلی انجام شد. پرونده کلیه زایمان های انجام شده در بیمارستان ایزدی قم، از فروردین سال 96 تا پایان اسفند سال 96 که مایع آمنیوتیک آغشته به مکونیال بوده است مورد بررسی قرار گرفت. داده های مورد نظر شامل نوع زایمان، نمره اپگار دقیقه اول و پنجم، وزن تولد، سن بارداری، پی اچ بندناف، Hco3، BE، نیاز به احیا در بدو تولد، نیاز به بستری، مدت زمان بستری، نیاز به اکسیژن تراپی، نیاز به PPV، نیاز به انتوباسیون، نیاز به ماساژ قلبی، عدم تحمل تغذیه، پنوموتوراکس، Sepsis، RDS، TTN، وقوع تشنج، مرگ و شدت مکونیال بر اساس چک لیست از پرونده ها استخراج شد. آنالیز داده ها توسط نرم افزار SPSS انجام شد و سطح معنی داری کمتر از 5% در نظر گرفته شد.یافته ها: در این مطالعه 284 زایمان انجام شده در بیمارستان ایزدی از فروردین تا اسفند سال 96 که مایع آمنیوتیک آغشته به مکونیال بوده است مورد بررسی قرار گرفت. فقط 9/28 درصد (82 مورد) از این موارد نوزاد توسط زایمان واژینال متولد شده بود. درصد زایمان واژینال در مکونیال های رقیق 7/42% و در مکونیال های غلیظ 6/22 درصد بود. در مکونیال های غلیظ میانگین آپگار در گروه زایمان واژینال به طور معنی داری پایین تر بود (2/8 نسبت به 6/8). pH بندناف در گروه زایمان واژینال پایین بود (27/7 نسبت به 32/7)، نیاز به درمان با اکسیژن در گروه سزارین به طور معنی داری بالاتر بود (4/83% نسبت به 2/68 %). نیاز به ونتیلاسیون در زایمان های طبیعی بیشتر بود (6/13 نسبت به 6/4) و نیاز به اینتوبیشن در زایمان های واژینال بیشتر بود (4/11 به 6/2).نتیجه¬گیری: مطالعه حاضر نشان داد به خصوص در موارد مکونیوم غلیظ پیامدهای نامطلوب کوتاه مدت نوزادی در زایمان های سزارین کمتر است. تصمیم گیری در خصوص انتخاب نوع زایمان در این بارداری ها باید به صورت همه جانبه و با بررسی همه جوانب مادری و نوزادی باشد.